zondag 10 juni 2018	Astridpark, Coupure, Jan van Eykplein, Kraanplein, Burg
Tangowandeling langsheen parcours triënnale

We beleven iets unieks in Brugge. Een wereldprimeur is het niet. In Toulouse deed ik mijn eerste tangowandeling 8 jaar geleden al en meteen was ik er helemaal weg van. Jarenlang ijverde ik ervoor om ooit in Brugge aan iets dergelijks te kunnen deelnemen. En zie, het moment is er: de eerste tangowandeling is een feit.

Startpunt voor de tangowandeling is de fraaie kiosk in het sfeervolle Astridpark.

Sedert de renovatie van de kiosk in ??? organiseert Pasos de Brujas hier in de zomer oefensalons, die op woensdag plaatsvinden.

Spijtig genoeg is bij de renovatie geen rekening gehouden met het idee om hier tangosalons op te organiseren en is de vloer niet aangepast aan de noden van de tangodanser die veel pivots steekt in zijn dansen.

Maar niettemin, dit is toch wel een prachtig kader. De minder goeie vloer nemen tal van tangoliefhebbers er graag bij.

Pasos de Brujas die het evenement organiseert verwelkomt alle dansers met een gratis ijs van Da Vinci.

Er is keuze uit 5 soorten: mokka, chocolade, citroen, aardbei en vanille.

Eens de ijsjes op en het uur van verzamelen (12.30 tot 13.30 uur) voorbij, zet de wandelkaravaan zich in beweging.

Rode draad doorheen de wandeling is de Triënnale, die in het teken staat van een stad in het water (Liquid city).

Eerste halte is het Selgascano paviljoen. De naam verwijst naar een duo van architecten uit Madrid: José Selgas en Lucía Cano. Het is een samentrekking van hun familienamen.

José en Lucía, die beiden in 1965 geboren werden in Madrid, zijn niet meer aan hun proefstuk toe. Al meer dan 10 jaar ontwerpen ze gebouwen en paviljoenen met synthetische materialen en vernieuwende technologieën. Zo bv. in Madrid, Cartagena, Mérida (allemaal in Spanje), en verder ook in Londen en Los Angeles. Hun werk vond ook de weg naar musea, zoals bv. naar het Museum of Modern Art en het Solomo R. Guggenheim Museum in New York, naar het Museum of Contemporary Art in Tokio, het Design Museum in Londen, de Akademie der Künste in Berlijn, het Massachusetts Institute of Technology in Boston.

Het gebruik van vrolijke, uitbundige kleuren is een constante in hun werk. Doordat de wanden doorschijnend zijn, kijk je vanuit het kunstwerk als het ware door een roze (of oranje) bril naar de stad.

De installatie ligt als een eiland in het midden van de Coupure, een kanaal dat in de 18de eeuw werd gegraven tussen de reie rond de eerste omwalling van de stad en de vestinggracht rond de tweede omwalling, die verderop verbonden was met de vaart naar Gent.

Ondanks het feit dat het kanaal vandaag nog steeds bevaarbaar is, blijven de sluizen meestal gesloten. Een ideaal openluchtzwembad dient zich aan. In juli en augustus zal zwemmen er toegelaten zijn, maar alleen tijdens de weekends wanneer er ook redders aanwezig zullen zijn.

Dj Johan met de klankinstallatie en al in beeld. Hoe? Wel, die zit verstopt in de rugzak en werkte prima. Ikzelf kwam het maar te weten op het einde van de wandeling. Al die tijd vroeg ik me af waarom Johan zo gepakt rondliep.

Na een 15-tal minuten verlaten we het drijvend paviljoen en trekken we verder naar de volgende installatie.

We zijn nog niet aan het einde, maar vooraleer het te vergeten, hierbij een woord van dank aan De Toekomst van Brugge, een cel ondergebracht bij de dienst Communicatie van de Stad Brugge die de Bruggelingen een platform biedt om ideëen voor projecten uit te werken. Honderden voorstellen werden inmiddels gedaan, vele ervan gingen in uitvoering.

In de rand van de Triënnale bood De Toekomst van Brugge burgers aan naast het officiële programma een eigen programmatie op te zetten onder de noemer "Inspired by" de triënnale. Ideëen waren welkom tot eind januari 2018. Ik vond het een uitgelezen kans om langs het parcours van de triënnale een tango event op te zetten.

Het idee om eens een tangowandeling door de stad te organiseren, speelde al langer in mijn hoofd, maar het zelf organiseren, lijkt me niet zo'n goed idee, want er kruipt zo al werk genoeg in het nemen van foto's en het filmen. Dus spoorde ik zelf organisatoren van tangogroepen aan om een of meerdere tango events op te zetten langsheen het parcours van de triënnale. En bingo, Pasos had er oren naar. De eerste tangowandeling in Brugge kreeg gestalte..

De 15 m hoge structuur van John Powers stond in de programmabrochure van "Inspired by" vermeld als 2de stopplaats, maar wordt door Pasos de Brujas uiteindelijk omwille van plaatsgebrek om te dansen gezien de grootte van de groep niet weerhouden. Toch een kort woordje uitleg over deze installatie. John Powers liet zich voor zijn ontwerp inspireren door de geschiedenis van Brugge.

De structuur opgebouwd uit zorgvuldig gestapelde modules onroestbaar taal heet Lanchals. Pieter Lanchals stierf een trieste dood. De Bruggelingen stelden hem terecht op de Markt, terwijl Maximiliaan van Oostenrijk gedwongen was toe te kijken. Maximiliaan zat toen gevangen en kon wel niet anders, maar eens weer vrij strafte hij de Bruggelingen meedogenloos. Ze verloren hun voorrechten en werden verplicht om ten eeuwigen dage langhalzen (= zwanen) te houden op de reien.

De voetgangersbrug over de reie biedt een waardig alternatief voor de geschrapte stopplaats bij de installatie Lanchals. Van hieruit heb je nog altijd zicht op de zwanehals, wervelwind of ruggengraat of hoe je het ook mag noemen.

Het ziet er misschien niet zo uit op de foto, maar de brug is niet vlak. Ze is in boogvorm over het water gebouwd, maar over hellingen heen dansen, kan niet echt een probleem zijn. Op de Vismarkt is dat ook zo, al is de hellingsgraad hier wel een pak groter.

Op naar de derde stopplaats: naar de Walvis aan het Jan van Eykplein.

De walwis, zoals hij door de meeste mensen genoemd wordt, is eigenlijk een blauwe vinvis. De sculptuur is opgebouwd uit plastic afval. StudioKCA wil ons wijzen op het probleem van de vervuiling van de oceanen door plastic. Wereldwijd drijft nogal wat plastic rond.

Contradictorisch is dat de ecologische afdruk van het kunstwerk immens is. Het afval waaruit het dier is opgebouwd, komt van aan de kust van Hawaï. Samen met vrijwilligers van het Hawaii Wildlife Fund en de Surfrider Foundation schuimde StudioKCA de stranden van Hawaï af om het afval bijeen te rapen. Het afval werd per vliegtuig overgevlogen naar New York om er geassembleerd te worden. Van daar ging het dan per schip tot Antwerpen en vervolgens per camion naar Brugge.

StudioKCA is een innovatief bureau voor architectuur en design onder leiding van Jason Klimoski (VS) en Lesley Chang (VS), gevestigd in Brooklyn, New York.

De slechte staat van het plein in de buurt van de walvis doet de dansers andere oorden opzoeken.

Spijtig genoeg wordt hier dan ook niet lang halte gehouden. Dan maar snel zelf even poseren!

Zo arriveren we vroeger dan verwacht bij de 4de stopplaats: het Kraanplein.

Een kunstwerk van de triënnale is hier niet te vinden. Wel een boom en een plein met tegels die zich goed lenen tot tango.

Aankomst op de 5de en laatste stopplaats: de Burg. Er was ook nog een 6de voorzien bij de brug over de ??? rei, maar die wordt om onduidelijke redenen geschrapt.

Urban ModeL is een installatie van de Belgische kunstenaar Wesley Meuris. Het paviljoen geraakte niet tijdig klaar.

Nog een laatste