donderdag 24 augustus 2017

El Corte, Graafseweg 108, Nijmegen

Roses salon

De tangosalons in El Corte zijn normaal gezien gratis, wat El Corte voor een stuk uniek maakt. Deze keer is dit niet zo. Voor een keertje wordt er 10 euro inkom gevraagd, maar wie een roos meebrengt, mag erin voor 5 euro.

De oproep slaat goed aan en Eric, die de oprichter is en samen met Henry eigenaar is van El Corte, ziet zich vandaag overladen met rozen!

Werk aan de winkel voor de ladies achter de bar!

We laten de rozenschikkers vlijtig doorwerken en nemen een kijkje naar wat hier nog de moeite waard is om te fotograferen. De dansers zullen nog even op zich moeten wachten, want waar we ook kijken, overal staan kunstwerken die op de een of andere manier verband houden met tango.

Zo stelt het kunstwerk in gele oker in het midden van de zaal een abrazo voor.

El Corte bestaat al 29 jaar. Op 11 februari 1988 liet Eric Jorissen, de oprichter ervan de naam registreren bij de notaris. Hij was toen al een jaar bezig met het geven van tangoles. Vanaf 1994 zit hij in het huidige pand in de Graafseweg. In al die jaren daar maakte tango goeroe Eric van zijn stekje een juweeltje dat veel weg heeft van een museum.

Maar we zijn hier niet alleen voor het bewonderen van kunstwerken, we willen natuurlijk graag ook de danszaal van naderbij bekijken.

Die ademt heel toepasselijk ook het thema van de roos uit.

Er is aardig wat volk, maar lang niet zo veel als op de beroemde chain weekends. Die organiseert Eric al sedert 1991. Ze zijn de voorloper van de tangomaratons en encuentros die later ontstonden. Interessant om weten is de eerste tangomarathon in New York plaatsvond in 1993 door toedoen van Eric, die elk jaar naar New York trekt om er les te geven.

Tijdens de chain salons loopt het pand vol en moet Eric omwille van de brandveiligheid het aantal dansers beperken tot 250.

Het lijkt misschien ongeloofwaardig, maar toch is het zo dat dan vaak 125 danskoppels hier op de dansvloer staan, allemaal om de workshop te volgen en zeker te zijn om niet aan de deur op straat te moeten blijven staan.

Tijdens de workshops geeft Eric tips van hoe met zijn allen het dansen leuk kan worden gehouden op zo'n beperkte ruimte.

Essentieel is dan dat iedereen in de dansrij blijft en goed aansluit.

Om te vermijden dat er doden vallen, wordt er ook op gehamerd om geen hoge gancho's of boleo's te dansen.

Wanneer er nauwelijks plaats is om te dansen, is de sleutel tot leuk dansen kleine pasjes doen en kleine ocho's. Belangrijk is ook je bewust te zijn van de ruimte rondom je: de sfeer, de andere dansers, de eventuele toeschouwers, die maken dat je de hele tijd niet met zijn twee, maar met zijn drieën danst.

Waar mogelijk is de inrichting van de zaal functioneel. Zo bijvoorbeeld de buizen op de wand, die de hele tijd koude, verse lucht naar binnen blazen.

De sfeer is bijzonder hartelijk. Heel wat mensen hebben het ervoor over om vele kilometers te doen om hier te komen dansen en door lange tijd met mekaar door te brengen (tijdens de chain milonga's wordt er op zaterdag gedanst van 15.00 uur tot 5.00 uur), worden de vriendschapsbanden alsmaar sterker.