donderdag
7 december 2016

Maracaibo, Maipu 365,
Buenos Aires

Maracaibo Bailable met Orquesta Romántica Milonguera

	Zoals een pamflet het aangeeft, is de Maracaibo een historisch belangrijke locatie. De club ging in 1935 open als cabaretzaal onder de naam Marabú. Oprichter was een Spaanse migrant Jorge Sales. Hij mikte vooral op de gegoede burgerij, op mensen die niet om geld verlegen waren. De toegangsprijs was dan ook niet mals evenmin als de drank. Maar het schoot zijn doel niet voorbij. Tal van voorname mensen trokken er naartoe. Daaronder mensen uit de burgerij, ambtenaren, beroemde sportmannen, liefhebbers van volksmuziek. De Marabú groeide uit tot wat de Moulin Rouge betekende voor Parijs. Meerdere belangrijke orkesten gaven er hun eerste optreden.



Anibal Troilo trad er voor het eerst op in het openbaar op 1 juli 1937. Het was een noodgeval, want eigenlijk had de clubeigenaar het orkest van Luis D'Abraccio uitgenodigd, maar die kon uiteindelijk niet komen. Anibal Troilo was toen nog net geen 23 jaar oud en ging op het voorstel in om in de plaats op te treden. Hij aanvaardde de uitnodiging en gaf zijn eerste concert samen met Juan Miguel Rodríguez (Tot) en Roberto Gianitelli (alle 3 op de bandoneon), Reynaldo Nichele, José Stilman en Pedro Sapochnik (op viool), Orlando Goñi (piano) en Juan Fasio (contrabas). Francisco Fiorentino trad op als zanger. Het eerste liedje dat ze brachten was "Tinta Verde" van Agustín Bardi, gevolgd door "El carrerito" van Alberto Vacarezza en Raúl de los Hoyos.

	Later, in 1940, toen Toto Rodriguez wegens ziekte niet kon meespelen, nodigde Troilo Astor Piazzola uit om hem te vervangen. Ook Rodolfo Biagi gaf zijn eerste optreden in de Marabú. Dat gebeurde op 16 december 1938, nadat hij uit het orkest van Juan D'Arienzo was gestapt en zijn eigen orkest vormde.



Carlos di Sarli speelde er zijn eerste noten in het openbaar in 1940, met in zijn orkest als zangers Roberto Rufino en Alberto Podesta (Carlos Acuña). Het bleef niet tot 1 optreden. Er volgden er nog vele, jarenlang.



	In 1941 nodigde Juan Salas Alfredo de Angelis uit om er op te treden. De componist ging er graag op in en trad op met enkele musici die vroeger speelden in "Los Mendocinos" van Francisco Lauro. Alfredo de Angelis speelde de pannen van het dak, maar verkoos uiteindelijk na enkele optredens om te gaan spelen in het café Marzzoto, waar hij 29 weken na mekaar optredens zou geven. Er volgden nog heel wat orkesten die in de Marabú het mooi weer maakten, zoals Héctor Varela, Argentino Ledesma



Tussen 1962 en 1975 sloot de Marabú meerdere keren de deuren. Maar telkens weer ging ze toch weer open. Het gaf Piazzola en Pugliese de kans er te schitteren.



	Ondertussen kwam er een andere eigenaar. Die veranderde de naam van de club in Maracaibo.



Jorge, de huidige eigenaar van de dansclub, wijst me erop dat de toog de langste is van heel Buenos Aires.



	De rijke geschiedenis van de dansclub blijft een grote aantrekkingskracht uitoefenen op oude milongueros, zoals Pibe Perito die 86 jaar oude is en al 64 jaar tango danst (zie foto hieronder).







	En ongelooflijk, maar waar, die oude milongueros, kunnen niet alleen tango dansen, ook cumbia behoort tot hun repertoire.











In de Maracaibo wordt alleen op donderdag uitsluitend tango gedanst. Op zondag is er Cubaanse salsa. De toegangsprijs is heel democratisch: 50 pesos (een goeie 3 euro). Ziehier de programmatie voor de tango avonden in de maand december met vanavond een optreden van het Orquesta Romántica Milonguera.